Na koniec dobra wiadomość: Achatina bez większych problemów można nabyć w Polsce. Najłatwiej zakupić je od hodowców przez internet. Cena ślimaka afrykańskiego dochodzi do 70 zł za sztukę, ale mniejsze osobniki można kupić już za kilkanaście złotych. Ślimaki afrykańskie żyją przeciętnie 3-5 lat, chociaż zdarza się, że
Spis treści1 Odkleszczowe zapalenie mózgu2 Borelioza – niebezpieczna choroba przenoszona przez kleszcze3 Chcesz pozbyć się kleszczy ze swojego otoczenia? Skuteczne preparaty do oprysku na kleszczeOdkleszczowe zapalenie mózguOdkleszczowe zapalenie mózgu i opon mózgowych jest chorobą wirusową. Do zakażenia dochodzi w czasie żerowania kleszcza na ciele człowieka lub też podczas spożycia mleka lub przetworów mlecznych od zakażonych krów czy też kóz. Choroba przebiega w dwóch fazach:Faza I: rozpoczyna się po bezobjawowym okresie trwającym od 4-28 dni, grypopodobnymi choroba przechodzi w krótki okres bezobjawowy trwający średnio 8 dni, następnie objawy powracają w drugiej II: objawy w postaci wysokiej gorączki, zaburzeń świadomości, śpiączki, bólu głowy, zaburzeń psychicznych, światłowstrętu oraz oczopląsu i może skończyć się trwałymi uszkodzeniami nerwów czaszkowych, rozwojem zespołu parkinsonowskiego, padaczki, stanów depresyjnych. U części osób kleszczowe zapalenie mózgu może przebiegać łagodnie. Najczęstszą postacią choroby jest zapalenie opon mózgowych (występuje u 49% pacjentów) oraz zapalenie opon mózgowych i mózgu ( wśród 41% pacjentów). Rzadziej (u 10% pacjentów) rozpoznawane jest zapalenie opon mózgowych, mózgu i rdzenia kręgowego. Objawy zazwyczaj ustępują w ciągu kilku miesięcy, jednak choroba często pozostawia trwałe następstwa, takie jak: porażenia, zaburzenia równowagi lub zaburzenia – niebezpieczna choroba przenoszona przez kleszczeJest chorobą wielonarządową i wieloetapową. Wywołują ją krętki (Borrelia burgdorferi) przenoszone przez wszystkie postacie kleszczy, stąd bywa również nazywana krętkowicą kleszczową. Roznosicielem bakterii są małe gryzonie, zwierzyna płowa, ale także ptaki – gołębie i jaskółki. Występuje często. Chorują na nią wszyscy, którzy mieli kontakt z krętkiem. Na szczęście nie wszystkie kleszcze są zakażone, choć na niektórych terenach jest ich 15-20%. Czasem choroba kończy się na objawach ‘niby grypy’. Bywa jednak, że po okresie względnego zdrowia następuje nawrót choroby, który może zakończyć się nawet ta, zwana inaczej krętkowicą kleszczową, a także chorobą z Lyme, jest przewlekłą infekcją bakteryjną, w której przebiegu dochodzi do zajęcia przez proces chorobowy skóry i/lub wielu narządów i układów wewnętrznych. Czynnikiem etiologicznym jest krętek z rodziny Spirochetaceae. Do zakażenia człowieka dochodzi w czasie przytwierdzenia do skóry i w trakcie ssania krwi przez wydalenie śliny lub wymiocin kleszcza. Na ogół sam moment przekłucia naskórka i wysysania krwi pozostaje nie zauważony, ponieważ wydzielina kleszcza działa znieczulająco. Dopiero po 2-3 dniach pojawia się charakterystyczne swędzenie i wypełniony krwią kleszcz powiększa się, przez co staje się lepiej widoczny. Prawdopodobieństwo przekazania zakażenia zależy od czasu, w jakim kleszcz jest przytwierdzony do skóry; w trzeciej dobie dochodzi ono do 100%. Borelioza jest najczęściej zespołem objawów obejmujących skórę oraz w wyniku szerzenia się infekcji – stawy, układ nerwowy i sercowo-naczyniowy. Krótko po wniknięciu przez skórę rozprzestrzeniają się w niej w ciągu kilku dni i przechodzą do krwiobiegu, ale mogą się także szerzyć drogami chłonnymi i wzdłuż nerwów względu na okres, jaki upłynął od zakażenia, rozróżnia się 3 stadia w przebiegu boreliozy:I stadium – infekcji wczesnej, rozwijające się od 60 do 90 dni po ukłuciu kleszcza, w postaci ograniczonych zmian skórnych typu rumienia przewlekłego wędrującego (ECM) oraz niekiedy lymphocytoma (LBC).II stadium – uogólnienia infekcji, w okresie którego dochodzi do dalszego rozwoju zmian skórnych (LBC) oraz wystąpienia ostrych zmian zapalnych narządów z zajęciem stawów, serca, ośrodkowego i obwodowego układu stadium – przewlekłej infekcji – rozpoczynające się powyżej l roku do kilku lat od zakażenia. W okresie tym występują zmiany skórne w postaci przewlekłego zanikowego zapalenia skóry dystalnych części kończyn (ACA) i destrukcyjne zmiany zapalne stawów, przewlekłe zapalenia mózgu i opon pozbyć się kleszczy ze swojego otoczenia?Skuteczne preparaty do oprysku na kleszczeZajmujemy się problematyką zwalczania szkodników od 1984 roku, czyli od pierwszej rejestracji jednoosobowej firmy zajmującej się odkażaniem, tępieniem szkodników i gryzoni. Prowadzimy szkolenia w Polskim Stowarzyszeniu Pracowników Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji.jako działania na rzecz koordynacji i wsparcia, w ramach GA nr 817696 1/3 Choroby przenoszone przez glebę są spowodowane przez patogeny żyjące w glebie, różnorodną grupę mi-kroorganizmów, które mogą powodować zmniejsze-nie lub ograniczenie plonów w uprawach wrażliwych. Patogeny przenoszone przez glebę to nicienie, grzyby,
Kiedyś wszy przenosiły groźne choroby, takie jak dur czy dżuma. Na szczęście w dzisiejszych czasach na naszej szerokości geograficznej choroby te niemal nie występują, dlatego wszawica nie niesie ryzyka przenoszenia chorób. Nie znaczy to, że nie należy z nią walczyć. Jakie choroby przenoszą wszy? Jakie choroby przenoszą wszy i czy w ogóle to możliwe, aby za ich pośrednictwem rozprzestrzeniały się jakieś choroby zakaźne? Rzeczywiście, to możliwe i jeszcze kilkadziesiąt lat temu przenoszenie chorób przez wszy było codziennością. Spis treściJak wszy przenoszą choroby?Jakie choroby przenoszą wszy?Czy w dzisiejszych czasach wszy przenoszą jakieś choroby? Jak wszy przenoszą choroby? Wszy to pasożyty, które żywią się ludzka krwią. Bytują na owłosione skórze człowieka, która nakłuwają, aby wyssać potrzebny im pokarm. W trakcie przebijania skóry, wszy wpuszczają do organizmu toksyny, które powodują swędzenie. Ale nie tylko. Mogą wpuścić tam również wirusy i inne drobnoustroje „zdobyte” od poprzedniego żywiciela, na którym wcześniej bytowały lub swój kał i wymiociny, w których mogą być obecne niebezpieczne patogeny. Bakterie znajdujące się w odchodach wszy (ale również pcheł czy kleszczy) to tzw. riketsje – nie wywołują choroby u pasożyta, za to są groźne dla jego żywiciela. Jakie choroby przenoszą wszy? Taki mechanizm przenoszenia chorób przez wszy w dawnych czasach - gdy wszawica była powszechna – prowadził do rozprzestrzeniania się groźnych chorób zakaźnych. Najczęstsze choroby, za roznoszenie których odpowiedzialne były wszy, to dur powrotny, tyfus plamisty (inaczej dur plamisty), dżuma czy gorączka okopowa czy guzkowa. Już same nazwy niektórych dolegliwości wskazują na okoliczności przenoszenia chorób przez wszy. Dur, tyfus czy gorączka okopowa to choroby, które w ubiegłych stuleciach dziesiątkowały ludzi w czasie wojen. Brak higieny, dostępu do leków, duże skupiska np. żołnierzy lub więźniów żyjących w jednym miejscu to doskonałe warunki do rozprzestrzeniania się wszawicy i przenoszonych za pośrednictwem wszy chorób zakaźnych. Czy w dzisiejszych czasach wszy przenoszą jakieś choroby? W XXI wieku w Europie, a więc i w Polsce, nie ma już zachorowań na dur powrotny, dżumę czy tyfus. To choroby, które zostały wyeliminowane dzięki szczepionkom i skutecznemu leczeniu. Dlatego obecnie wszy nie roznoszą wspomnianych chorób. Takie przypadki zdarzają się jednak jeszcze w krajach trzeciego świata, gdzie nadal odnotowuje się przypadki tyfusu czy dżumy. Nie znaczy to jednak, że wszawicę można bagatelizować. Po pierwsze: sama obecność wszy we włosach dorosłego czy dziecka jest uciążliwa, grozi zakażeniem wszawicą innych, zdrowych osób. Po drugie: wspomniane swędzenie, wywołane toksynami wpuszczanymi do krwi przez wszy, może być źródłem nadkażeń skóry. Gdy dziecko drapie się „do krwi” w głowę brudnymi dłońmi, na których znajdują się bakterie czy inne drobnoustroje, może doprowadzić do zainfekowania ranek. Nie jest to groźna sytuacja, jak zakażenie dżumą czy tyfusem, ale może doprowadzić do powstania stanu zapalnego, liszaja na skórze czy pojawienia się ropnych zmian we włosach, wywołanych zainfekowaniem rozdrapanej skóry. Jeśli zauważymy takie objawy po wystąpieniu wszawicy, należy zgłosić się do lekarza, który zapisze leki na infekcję grzybiczą lub bakteryjną skóry. Czytaj również: Gnidy to jaja wszy. Jak się ich pozbyć? Preparaty na wszy i gnidy Domowe sposoby na wszy: wcierki, płukanki, szampony
Z wielu schorzeń układu pokarmowego do opracowania wybrałam: - próchnicę zębów. - zatrucia pokarmowe pochodzenia bakteryjnego i niebakteryjnego. - robaczyce (choroby wywołane przez robaki pasożytnicze) - choroby zakaźne szerzące się drogą pokarmową (dur brzuszny, czerwonka amebowata i wirusowe zapalenie wątroby). II.Choroby odzwierzęce to choroby zakaźne zwierząt, które mogą być przenoszone na ludzi. Wiele z nich rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt z chorymi zwierzętami. Niektóre są przenoszone przez wektory, takie jak pchły, kleszcze i komary, inne mogą być związane z żywnością lub wodą. Dzieci, kobiety w ciąży, osoby starsze i osoby z osłabionym układem odpornościowym są najbardziej narażone na choroby odzwierzęce. Pracownicy opieki nad zwierzętami również znajdują się w grupie ryzyka. Najlepszym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych chorób jest właściwe mycie rąk, utrzymywanie czystości, unikanie ukąszeń i zadrapań, właściwe mycie owoców i warzyw, gotowanie żywności oraz picie tylko wody pitnej. Właściciele zwierząt powinni robić wszystko, by utrzymać swoje zwierzaki w dobrym zdrowiu i postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii dotyczącymi rutynowych badań. Istnieje wiele chorób odzwierzęcych, które mogą wpływać zarówno na zwierzęta domowe, jak i ludzi. Większość z nich może stanowić zagrożenie dla zdrowia, jeśli nie jest kontrolowana. Choroba kociego pazura – to choroba wywoływana przez gram-ujemne bakterie Bartonella henselae, rzadko Bartonella clarridgeiae. Koty zazwyczaj zakażają się bakterią poprzez pchły. Bartonella henselae na ogół nie powoduje chorób u kotów. Ludzie mogą zarazić się chorobą po ukąszeniu lub zadrapaniu przez kota. Mogą również ją nabyć, jeśli zarażony kot poliże otwartą ranę na człowieku. Na chorobę tę mogą zapaść także psy. Bartonella henselae często powoduje obrzęk w miejscu urazu wraz z powiększeniem pobliskich węzłów chłonnych. Inne typowe objawy infekcji to gorączka, letarg, utrata apetytu i ból głowy. W rzadkich przypadkach choroba kociego pazura może stać się bardzo poważna, wpływając na oczy i inne ważne narządy. Na szczęście większość ludzi i psów jest w stanie całkowicie wyzdrowieć, chociaż w niektórych przypadkach mogą być potrzebne antybiotyki. Giardioza (lamblioza) – jest chorobą wywoływaną przez grupę mikroskopijnych jednokomórkowych pasożytów, które mogą zarazić psy, koty, gryzonie i ludzi. Zakażenie występuje po spożyciu pasożyta, często powodując biegunkę, a czasem wymioty. Zwierzęta najczęściej zarażają się, przechodząc przez skażoną glebę i zlizując ją z łap lub pijąc skażoną wodę. Chociaż ludzie mogą zarazić się giardiozą bezpośrednio od zarażonego zwierzęcia, jest to stosunkowo rzadkie. Najczęściej chorują na giardiozę poprzez picie zanieczyszczonej wody. Zwierzęta leczone z powodu lambliozy powinny być regularnie kąpane. Torbiele są zrzucane w kale i mogą pozostać na ciele zwierzęcia. Należy natychmiast zebrać i odpowiednio usunąć kał. Osoby mające kontakt z zarażonymi zwierzętami powinny dokładnie umyć ręce. Na szczęście lamblioza może być leczona odpowiednimi lekami. Ciężko dotknięci pacjenci mogą potrzebować wsparcia i leczenia objawowego. Tęgoryjec – to pospolity pasożyt jelitowy u psów i kotów, który może powodować biegunkę, utratę apetytu i niedokrwistość. Szczenięta mogą zarazić się od matki podczas karmienia, ale każdy pies lub kot może zarazić się po spożyciu larw nicienia ze środowiska, zjedzeniu zarażonej ofiary lub po tym, jak larwy przenikną przez jego skórę. Larwy tęgoryjca mogą również przenikać przez skórę ludzi, co prowadzi do lokalnej reakcji skórnej, która jest spuchnięta i swędząca. W rzadkich przypadkach larwy mogą penetrować głębsze tkanki i powodować poważniejsze problemy. Aby zapobiegać zarażeniu należy zakładać rękawiczki podczas pracy z glebą lub w kontakcie z zanieczyszczonym środowiskiem, a następnie dokładnie umyć ręce. Unikaj także chodzenia boso po obszarach, w których zwierzęta mogły się wypróżnić. Co najmniej raz w roku monitoruj swoje zwierzęta pod kątem obecności nicienia i innych pasożytów. Na szczęście infekcje nicienia można leczyć lekami przeciwpasożytniczymi. Większość dotkniętych zwierząt i ludzi całkowicie wyzdrowieje. Leptospiroza – jest chorobą bakteryjną. Bakterie te są często przenoszone w moczu gryzoni i innych zakażonych zwierząt. Zwierzęta i ludzie mający kontakt z zanieczyszczoną wodą, błotem i glebą mogą zarazić się chorobą. Mogą ją również pozyskać poprzez bezpośredni kontakt z moczem zarażonego zwierzęcia lub jedząc zarażone zwierzę. Psy, zwierzęta gospodarskie i ludzie są podatni na leptospirozę. U kotów występuje ona rzadko, ale mogą one przenosić bakterie. Leptospiroza u ludzi zaczyna się od objawów grypopodobnych. Jeśli postępuje, może wpływać na główne narządy, zwłaszcza wątrobę i nerki. Leczenie obejmuje antybiotyki i opiekę podtrzymującą. Aby zmniejszyć ryzyko, dobrze jest zaszczepić psa przeciwko leptospirozie. Unikaj także kontaktu z moczem chorych zwierząt i potencjalnie skażonych zbiorników wodnych. Wścieklizna – jest śmiertelną chorobą wirusową, która atakuje ssaki i jest jedną z najbardziej niebezpiecznych znanych chorób odzwierzęcych. Jest przenoszona głównie przez ślinę, najczęściej po ukąszeniu lub zadrapaniu przez zarażone zwierzę. Każdy ssak może zarazić się wścieklizną – zarówno psy, koty, jak i ludzie. Wścieklizna często zaczyna się od objawów grypopodobnych, które prowadzą do dysfunkcji neurologicznych. Może prowadzić do zmian zachowania, dezorientacji, napadów i agresji. Ludzi narażonych na wściekliznę można leczyć serią szczepień po ekspozycji i immunoglobuliny ludzkiej przeciw wściekliźnie. Jednak prawie zawsze kończy się ona śmiercią, gdy pojawią się objawy. Jeśli ugryzie cię zwierzę, ważne jest, aby natychmiast udać się do lekarza. Wszystkie psy i koty powinny być regularnie szczepione przeciwko wściekliźnie, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej śmiertelnej choroby. Liszaj obrączkowy – jest grzybiczą infekcją skóry, która może dotknąć większość zwierząt, w tym psy, koty, króliki, gryzonie i ludzi. Grzybica rozprzestrzenia się przez kontakt z chorym zwierzęciem, osobą lub ze skażonym środowiskiem. U ludzi często powoduje czerwone, łuszczące się, okrągłe zmiany na swędzącej skórze. Prowadzi to do wypadania włosów w obszarach, w których włosy normalnie rosną. Liszaj jest dość łatwy w leczeniu lekami przeciwgrzybiczymi. Jednak pozbycie się go, gdy zacznie się rozprzestrzeniać na zwierzęta i ludzi w gospodarstwie domowym, może być uciążliwe. Najbardziej zagrożone są młode, starsze i upośledzone osoby. Nicienie – glista jest kolejnym powszechnym pasożytem jelitowym u psów i kotów, zwłaszcza szczeniąt i kociąt. Glisty zwykle powodują brak przybierania na wadze i niechlujne futro u młodych zwierząt. Psy i koty zwykle zarażają się z zanieczyszczonego środowiska, chociaż szczenięta mogą być również zarażone przez matkę jeszcze przed porodem. Glistniki mogą również wpływać na ludzi, zwłaszcza dzieci, jeśli przypadkowo połkną jaja pozostawione w środowisku przez zarażone zwierzęta. Po spożyciu larwy migrują przez ciało, wpływając na oczy i narządy wewnętrzne. Na szczęście jest to stosunkowo rzadkie. Aby zminimalizować ryzyko, zakładaj rękawiczki podczas pracy z glebą lub w kontakcie z zarażonymi zwierzętami. Zawsze dobrze myj ręce. Upewnij się, że przynajmniej raz w roku monitorujesz swoje zwierzęta pod kątem glisty i innych pasożytów. Infekcje glisty można leczyć lekami przeciwpasożytniczymi. Większość dotkniętych zwierząt i ludzi całkowicie wyzdrowieje. Jednak gdy glisty atakują ludzkie oko, serce lub mózg, choroba może być poważniejsza. Nużyca – zwyczajowo nazywana świerzbem, jest chorobą skóry wywołaną przez roztocza. Zakopują się one w skórze i powodują intensywne swędzenie, pogrubienie skóry i wypadanie włosów. Świerzb może dotknąć większość zwierząt, a także ludzi. Różne odmiany roztoczy są przystosowane do życia na różnych gatunkach zwierząt. Kontakt z „niewłaściwą” odmianą roztoczy prowadzi do łagodniejszych objawów niż w przypadku pełnej inwazji. Ludzie mogą zachorować na świerzb poprzez bliski kontakt z zakażonymi zwierzętami, ale swędząca wysypka, może ustąpić bez leczenia. Ludzie z świerzbem mogą również przekazywać roztocza innym ludziom. Choroby te u zwierząt można leczyć i zapobiegać im poprzez rutynowe stosowanie leków na pchły i kleszcze. Choroby przenoszone przez kleszcze – kleszcze mogą przenosić wiele chorób, w tym gorączkę plamistą Gór Skalistych występującą w krajach Ameryki Północnej, kleszczowe zapalenie mózgu, boreliozę i erlichiozę. Wiele chorób przenoszonych przez kleszcze dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt. Choroby te nie są przenoszone bezpośrednio ze zwierząt na ludzi – kleszcze są niezbędne do ich przenoszenia. Objawy różnią się w zależności od choroby, ale większość z nich początkowo wywołuje objawy grypopodobne. Niektóre powodują wysypkę skórną lub bóle stawów. Diagnoza i leczenie chorób przenoszonych przez kleszcze mogą być skomplikowane. Powrót do zdrowia zależy od zaawansowania choroby i specyfiki przypadku pacjenta. Toksoplazmoza – jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka pasożyta Toxoplasma gondii. Pasożyt ten może być przenoszony na większość zwierząt i ludzi, zazwyczaj poprzez spożycie niedogotowanego mięsa lub odchodów kota. Toksoplazmoza u kotów często przebiega bezobjawowo. Większość ludzi z pasożytem również nie wykazuje objawów. Jednak toksoplazmoza może powodować poważne problemy zdrowotne u osób z osłabionym układem odpornościowym. Może również powodować wady wrodzone lub poronienia, jeśli kobieta zostanie zarażona po raz pierwszy podczas ciąży. Dlatego tak ważne jest, aby kobiety w ciąży zachowywały ostrożność przy kuwetach i unikały niedogotowanych lub surowych pokarmów. W rzadkich przypadkach, gdy ludzie chorują na toksoplazmozę, objawy mogą być niejasne. Łagodna gorączka, ból głowy i bóle mięśni są najbardziej prawdopodobnymi początkowymi objawami. W poważnych przypadkach pasożyt może uszkodzić mózg lub oczy. Leczenie zwykle obejmuje antybiotyki i opiekę podtrzymującą.